Enkaz

Bir yıkıntıyı kaldırıyorum
Sol elimle
Enkaz diyorsunuz,
Yaramaz işine

Usulca çeviriyorum yüzümü
'Barış'ı simgeleyen
Beyaz güvercine
Ve
İstanbul'u dolduruyor gözleri ile
cebime

Dev çınar ağacına yaslanıyor
sırtın
Umurunda değil mesela
Savaşlar ve silahlar
Çiçekleri kokluyor burnun
Ve
Her kitapta önsözüm oluyorsun

Çamur atıyorum
Berrak
Ve
hızla önümden geçen suya
Eskiyoruz yavaşça
fotoğrafta,
çatlayan yıkılmak üzere duran
duvarda

Ellerimiz kanıyor
Duyarsızlaşmışım
Hissizliğimi hissediyor
Ve
bir ağacın dalı
yaşlılığıma şarkı söylüyor
..

Kıvrılışını izliyorum
Yatağımın kenarına
bir enkazdan
bir daha ev yapılmazmış ya
izlerken seni
şaşırtmak için herkesi
yeni evin planını yapıyorum
senin harcınla

Öfkeni seviyorum
Hevesle konuşurken sen
Seni bölmeyi
Ve
Ağzını kanatana dek öpmeyi
Aslında sonunda seninle
Ölmeyi..