Eski Öykü

çağır
allar yeşiller morlar
bitmeyen sonlar çağıdır
çağır yalnızlığı uykuya
hayat bir karadul
bir örümcek ağıdır
bir son ver bu öyküye

bir gece kalk
kendinden uyanıp
çık kadının içinden uyandırmadan
nen varsa nen varsa unut
nen varsa sevdalanmak üstüne

düşün insan
san mavi
sanki ömür boyu yeşil ömür
düşün her kötü günün ertesi
bir sessizlik uluyor
uluorta küfrediyor gece

söylenmedik söz bırak
bırak dudakları öpen adamlar söylesin dudaklara o sözü
yine haksızlığını al koynuna
hani bir gece sevişmişmiştiniz
unut

çağır
allar yeşiller morlar
bitmeyen sonlar bunlar
çağır yalnızlığı uykuya
çağıdır hayat bir karadul
bir örümcek ağıdır
bir son ver bu öyküye