Eskimek Ne Güzel

Gülüşlerime tutundum bugün

Kırılıp saçılmadan dünlerim

Sığındım sahipsiz bir şarkının tizlerine

Başkalık vardı sözlerinin derinliğinde

Siyah beyaz kareler canlandı gözlerimde

Alabildiğince uzayan dar sokaklar

Sokaklar ki

Hayallerimizin yıkılmayan kaleleri

Her bir köşesi ifşa edilmemiş sırlarla gizli

Duvarlarının dili olsa da konuşsa

Kaç sıva dökmüştür sevdaya dair yazılan yazılar

Her bahar çivit mavisine boyanan hayata dair umutlar

Zamana bıraktık içimizin boşluklarını

Şiirler yazdık,

Geceden kalma ayrılığın sancılarına

Ağıtlar yaktık,

Sabahın alacasında ayyuka çıkan ayyaş naralarına

Uçmayı da öğredik kırık kanatlarımızla

Dert ortağımız da oldu, pencere önü sardunyaları

Kendi rüzgârlarında savruldu

Perçemlerine kelebek konduran kızların saçları

Nice sular aktı çatısı yarınsız damlarımızdan

Saçak altlarına bırakıp gözyaşlarımızı

Oymalı sandıklara kilitledik hatılarımızı

Şimdi hicazdan esiyor son/baharlar

Ah bu rengi kızıl akşamlar

Demli çay

Ve... yudum yudum içtiğim o yıllar

Ne güzeldik biz

Eskimek ne güzel...