Esrik Ölüm...

/Köprü altı sarhoşluklarının derin izleri kollarımda...
Tarih şahit olsun utançla bir neslin yok oluşuna./

( I )

Ne idüğü belirsiz günlerde,
Katığı olmayan aç bakışlarımın
Sokaklarda sahipsiz bıraktığı
Sıfatsız çocuklarını kundaklıyorum bir bir.
Kimin umurundaysa,

Yoksul yaşlarımın inadınaysa
İki nefes çekip kuytu bir köşeye atıyorum sigaralarımı,
Bir nefeslik izmarit akşamlarımın hatırına...
Üstüne üstlük,
Gecenin karanlığına düğümlüyorum saçımın her bir telini.
Kahrımdan kanayan bağrımın yarasını belki kapatır umuduyla...

( II )

Havalar daha soğuk ruhumdan bu aralar
Bu kör sokaklarda...
Aslını inkâr edenlerin haramzadeliğinin yaftası boynumda
Nereye gitsem peşimi bırakmıyor,
Döneceğim biçare, kahrettiğim sevdana...

( III )

Neden mi isyankârım dersin bu kadar?
Seninle değil;
Yakasına yapışıp silkeleyemediğim hayatla derdim benim...

Ve de

Bir gözsüzümü sevdalar peydahlayıp,
Gök gürültülü yağmurlardan korkan bir güruha kinim.

( IV )

Bilirim ki;

İntihar manşetli gazete kâğıtlarının altında
Bedeni boylu boyunca uzanan isimsiz bir cenazeden
Öteye gidemiyorum gözlerinde.
Öfkem belki de bu hayatın içinde sürünen benliğime.

Gelsen ne fark eder ki şu saatten sonra?
Bu köprü altında çizilmiş kaderim bilirim...

Sahipsizliğin girdabında son nefesini verirken dizelerim;
Bir nefes cigara esrikliği yaşayan titrek bir elin
Döşümde açtığı yaraya kanayarak öleceğim...




19'Mart'2009 Aydın...