Gam Gülleri

’’Gam düşsün gözüne, gönlüne ve baharlarına’’...



Büyürken gönlüm gülizarlığında gam gülleri
Irak şehir yolculusu bakışlarımdan süzüldü yağmur
Örter iken gözlerin yansıması karanlığın katran ufkunu
Yıldızlar döküldü avuçlarıma
Yüzümü yüzüne iliştirdiğimden beri t’adı yok yağmur sonrası mehtabın...


Yüreğime mülteci kaçışlarının kar beyazında nabzım adınla çalkalandığı vakit çekildi sular
Senden gayri yüreğim çoraklık ayazına sürgün
Sükûtlarımla kırıldı faylar
Sönmeyen bir yangın ile çaldım kapı kapı adını
Bir bir söndü lambalar kapı ardında
Sabrın çatlaklığında taşlaştı gözyaşlarım
Uğramadı rüzgâr silmedi gözlerimden sevdan taşlarını…

Meşguliyetin sonrası umut yerinden kesildi dilimin f’ecri
Siyabend mavisinde duraklayınca akrep ile yelkovan kuşlara fısıldadım seni…

Ya bir temmuz sabahı kirpiklerin tutulursa göz zatürreme
Unutursan gülüşlerimde acılarını
Çöl çöl dolaşırsa ismim ardına ismin
Yere düşen göz ağıtlarında yarılırsa vadiler
Ateşlenirse kalbin sevdamdan yana
Lisanımdan konuşmaya başlayınca gözlerin
Kim ağırlayacak gözlerin yarasını…?


Ya ırmaklar kaynamaya başlarsa kalbin yaram izinden
Gülüşlerimden çiçek açarsa yüzün…

Hadi kırma simanı hüznü pençesine
Gönlüm kalu beladan beridir hengâmesinde hasretinin
Aldırma siyahın gölgesine dolacaktır vakti
Doğacaktır gün elbet vuslata
Suizan etme rüştünü doldurmadı henüz hicran
Velveleye kaptırma gönlünü
Az sonra dudaklarının eşiğine konacak sevdam kuşları
Sığınacak avuçlarının sıcaklığına
Ertelenmeyecek bir daha baharlar rengimizden
Hadi toparla gönlünü gönlüme
s’ayıkla bizi
susa bize…

20240807
1448
Umut ve yara iniltileri gün batımı…