Gecekondu Düşünceler

hasretinle başlıyor adın
şimdi bambaşka diyarlardasın
unuttuğumu sansamda yanılmışım
imkansız hayallere sığınmışım
geride bir hazan yağmuru
gerisi bir arabesk bunalımı
kentin dikiş tutmaz yarasında
ve çilelerle dolu varoşlarda
geçiyor önümden cadde sarhoşluklarında
yaşanmamış cinayetler
ve yaşadığını sanan hayaletler
tek bir kuşun değildi ki kafalarına sıkılan
kan değildi süzülen yanaklarından,gözyaşıyıdı
yani senin anlayacağın herkes telaşlı herkeste bir acı saklı
hepsinde bir aşkın onulmaz kırgınlığı
ve o kırgınlığın doğurduğu imkansız hayaller
yüreğimdeyse hayallerin seyr-ü seferi
bir çıkmazdan diğerine
bir dehlizden başka birine...
oysa şimdilerde yaralarım yakılmamış yangınlarda
içimdeyse yanılmış bir ormanın dumanı hasretlerin gibi
oysa saklamam gerkiyordu özlemlerimi kurşunların en içine
ve sonra da vurmalıydım gecekondu düşüncelerimi
vurmalıydı o belirsiz sevdamı...
belki o zaman karışırdım hayaletlerin yansımasına
belki de,
ekim yağmurlarından arta kalma
bir gökkuşağının gözlerideki yansımasına