Gecenin Rengidir Hasretim

hasretin düşünce gecenin buğulu rengine
kederin derin kuytularına atlar sürerdim
hüzünlerin tanrısı vicdansızken sancılarımda
düşlerimin yakasından düşmezdi kederlerim


yakamozlu ırmaklar gibi akardı hep zaman
cepleri mavi damlalarla dolardı gözlerimin
her tarafım da özlem rüzgarları eserken
yokluğunla bir daha..bir daha üşürdü ellerim


dua bekleyen mezar taşları gibiydi yüreğim
penceremin kenarın da beklerken titrerdim
ve gözlerim şafağı beklerken öyle çaresiz
gün doğuşun da taranırdı saçları yüreğimin


sen sevda ikliminin beyaz bir kırlangıcıydın
göğüs kafesime ben tahtını kurarken şevkle
sense hep yol alırdın o kırılgan seferlerine
ve ben sevdamı azık yapardım heybelerine


şimdi.. benim ayazlı şafak ıslığımın içinde
en sıcak ezgilerin de barınır sen düşlerim
sırlı karanlıklar da saklandıkca gözlerin
korkma yalan düğümü çözülmez sözlerinin

/..ve gizli kuytularda pusulandı yüreğim../

oysa ki

bu yürekten kızıl şafaklarada hayellerim kalkar
yükü kendine ağır gelse de
yetim umutlarıma bir düğüm daha atar yüreğim
kar altında açan kardelendir artık benim düşlerim
ve içimde bir çocuk ağlar susturamaz sevinçlerim

bir gece

şimal yıldızıyla gelirsin diyerek
açık bırakırım perdemi penceremi
belki bir buse koyarsın uyurken anlıma
yanlızlığımı sıyırırsın sen tenimden
ve bir düş bırakırsın benim sen avuçlarıma


/..işte o zaman senlerimle doğar güneşim../