Geceye Yasladım Dudaklarımı Ölümü Konuştuk

Tanrım, bu ne çok keder!
daha ne kadar acıyabilir canım,
/bilmiyorum!
bilmeyi ise, hiç istemiyorum...

yaşanmış ve bitmiş nice ömürler gördüm
ve ardlarında ağlak mevsimler
martılarından kaçan bir deniz gibi
çekildim kıyılarımdan

artık ağlamıyorum!
bulutlarda hep hazan
renkleri solmuş eski bir fotoğraf gibi
sepya soluyorum hayatı
önemi yok hiçbir şeyin
aşktan gayrısını yaşamadık say!

içimdeki çocuk yetim artık
kirpiklerimde küf kokusu
ellerim titriyor hiç olmadığı kadar
kulaklarımda eski bir şarkı nakaratı
"geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
geçince başlayacak bitmeyen sükunlu gece"