Gidenlere Seyirci Kalmaktır Hayat

topla dağınıklığımı
börtü böcek düşüncelerimi ayıkla
beklentisi ömür tüketen umutlarımın
rengini değiştir
bir aşk soluğu aldır kalbime ısınsın duvarlarım
sırtımdan teri eksik etmiyor kabuslar

öfke sapladım gecenin görünmez çıplaklığına
uykusuz kalmış düşlerimle
bir tabure çektim
sabahçı kahvesi düşüncelerimin arasına
bir rüzgar esintisi dokunuyor çehreme
çenemi gerdikçe yoran esneyişler yüklüyor

rüzgarın hışırdattığı yapraklar gibiyim
kederler yuva yaptı gözbebeklerimde
saçlarımı yaladı umutlar
sabırsız beklentilerimle eğildim önlerinde
derin bakışlarınla salladın sabrımın beşiğini
kaçış ızdıraplarıma geçirdim azı dişimi

topla kelimelerimin nokta virgüllerini
uçuşan nefeslerimi hedef al
aklımdan geçişlerin doldursun boşluklarımı
parmaklarıma bulaşan yalnızlik lekelerimi silsin
terlemiş perçemin yabancılığı tenimde
üşengeç ellerim dokunmaya

ah!
ne büyük acı aklımda seni düşünmek
vakti gelen sitemlerimi
otobüs durağında uğurlayıp yenisini almak
her geçen gün bozuk atsam da sensizliğe
gel de isyan etme
tutanaksız kalmış mesafeye

ah sensizlik
gadar yağdırıyor saçımın herbir teline
kaybetme korkularımı sardım tütün kağıdıma
aç karnına dumanlı nefesimle gönderdim buğulu camlarıma
şiirlerimin ağıtlı doğum sancılarında
bir kaşık suyuyla ebeyim başlarında

gecenin her noktasına girişen düşüncelerimle
ruhumun enkaz yığınlarında bıraktım
senli anılarımı
iğne uçlarına batan hiçliklerimle
dünyanın neresini öpsem nafile
cesedimden rüzgar gibi geçsin bakışların

yüreğinin demir sürgüsünü iyi çek
gidenlere seyirci kalmaktır hayat..