Gitmeliydin...

yaşayamadığım günlerin çıkmaz sokaklarında
sokak lambaları sönmeden
karanlığa gömülmeden
dinle bana
söylediklerini.

aydınlığında söylemiştin beni sevdiğini,
tüm ışıklar yanıyordu.
haykırmıştın sevinçle, sevgiyle
sönmeyecek ışığımız
hep aydınlıkta kalacağız.
sesin,
duyamıyorum artık seni.
sessizliğimle
gitmeliydin.

yıllardır beklediğindim,
geçmişten geleceğe yolculuğunda
anılarının en güzeliydim.
geleceğin çıkılmayan yollarında
yoruldun.
yorgunluğumla
gitmeliydin.

bir rüyadaydık ışıklar arasında
yıldızların altında.
söndürülen ışıklar mı yıldızlar mı
dansımız yarım kaldı.
yarım yanımla
gitmeliydin.

hayallerinin sınırsızlığında
göremediğim rüyalarındım
sabah güneşle kaybolan.
oysa camdan bir küredeydim
sınırını zorlamayan.
hayalkırıklığımla
gitmeliydin.

ışıklar bizimdi, geleceğimizdi
geleceğe adanmış yüreklerimizdi
umudumuzu paylaştığımız
tek çaremizdi.
çaresizliğimle
gitmeliydin.

oysa ışıklar aydınlığa sönermiş.
yanarken,gönüllerde bir umut.
sönerken
ışığın cılızlığına sığınan ben.
yokluğumla
gitmeliydin.

sensiz dünyamda mutluydum ben
sen yeminler ederken
yüreğim sensizliğe aldandı.
seni yanına aldı bağlandı.
sen gidince yalnız kaldı.
son ışık sönerken,
yalnızlığımla
gitmeliydin.

tüm ışıklar bir bir söndü
birazdan karanlık olacak bana.
ama güneş yüzünü gösterecek sana.
sen güneşe dön gülümse
her gün..
oysa ben her gün
güneşten gizli
geceleri bekliyorum.
geceleri,
giderken söndürdüğün tüm ışıkları
tek tek yakıp,
seni bana döndürüyorum.