Göç

Nazdan geçtik naz bir kadının balkonu
bütün iyi çocuklar bilir kuraldır bulutlu havalarda
aşk mevsimlik bir yanılgı çorap söküğüm
anne beni uyandır aşka geç kalacağım


dinliyor musun göğü emen şarkısını çiçeğin


ellerim nasıl koca ağızlı nasıl sürtük
bilekliğimde tel örgülü dize bahçesi
Ankara'da miyop bir kalbi taşıyor metrobüs
uzun yol geçmiyor geçim vaatleriyle


sen şimdi beklet toplu zaman aşklarını
içinde bir çöplük temizlenecek


yazdan geçtik yaz bikinili bir mızıka
marjinal evlerin saçakları ve annelerin kırıntısıdır
toplamak bize düştü bahardan kaldı bu sağrı
çitlembiğin ölürken çıkardığı sese ağlayalım
ağlamak ki çatılardan düşen kuşu anlatacak


susma söylen susuştuğumuz zamana


Ankara taş gibi bir kızın boy fotoğrafıdır
saçını siyah beyaz tararken gördüm eminim
eteklerinde sallanıyordu bunca insan ve sen
başına kır düşmüş hastalıklı gecekondu


öteden geldik naz karıştı yaza
öptük yavru bir sokağın nefesinden



-Eliz Edebiyat Kasım 2011/Sayı 35-


Haziran 11