Gök Bakışlı Çocuk

Umut kırıklıkları birikmiş gözlerinde
Uçsuz bucaksız çöllerin savurduğu
Öfkeyi görüyorum çocuk!
Bir avuç kumu ceplerime götürüyorum,
Bilmem nerelere taşıyacağım...

Belki de unutmuşsundur;
Ben o mahalledeki, bisiklete binmeyi
Arkadaşlarından geç de olsa
Boyunu aşan kırmızı pinokyoda
Öğrenen çocuğum.
Hani o dizleri hep yaralı...
Ben de seni unutmadım çocuk!

Rahat uykuları gömüp yola çıktığında
Yanına yalnız bir mendil bir de kalem aldın,
Neler yazıp çizdin be çocuk
Ne olur umutçalar ölmesin!
Tutacağım elinden bir gün yolunu bulup,
Uçurtmalar da uçuracağız üstelik
Boğazına düğümlenmeyecek yalnızlığın!
Rüzgara karşı ıslık çalacağız be çocuk!

Bıkmadın mı gölgelerde yürümekten
Bırak güneş alnımızı yaksın!
Gökyüzünü de çalarız be çocuk
Bir günlüğüne bütün maviler bizim.
Susadıysan soğuk iklimler mi sorayım?
İç çekmeden yiyelim dondurmalarımızı!
Sorumlusu değiliz artık hiçbir gidenin!

Gölgelerimiz uzayıp titresinler
Ağaçlara yaslanalım hadi
Yapraklar da titresin ama üşümesinler!
Bakma göçen leyleklere
Seneye gene gelirler.
Sen de onlarla gitme işte be çocuk!
Özgürüz başkalarına ihanet etmeden
Aldatmadan, savaşmadan özgürüz!
Sonumuz gökyüzü çocuk,
Sonumuz gökyüzü...