Gülşendeki Son Gül İdin Sen

Zeyl oldu âteş-i aşkına gülşende kalan son gül
Elemim tiğ oldu delip geçti sinemi bağrım hûn
Yoğiken gecede necm, kamer gibi parlardı yüzün
Nerede bulur şimdi sabahı sensiz bu kanayan gönül
Ey firakından savrulduğum sen! Meryem'den masûm
Bahr-i kahr oldu, umman-ı ümit iken üç günlük ömrüm
İnmiyor melekler beklesem de tahtında Saba Melikesinin
Mai hülyalarda kaldı kara bir hançer gibi delen gözlerin