Gülüşüne Dökülen Şiir

Bir pencere açtım kalbimden gök/yüzüne,

sonsuzluğa bağlandığım

bir umut oldu yıldızların her biri..

Her biri aşk..

Her biri sen..

vuslat işte her biri..

Seni sevmeyi nasıl tarif etmeli,

Ay senin güzelliğinden mi nasiplenmeli,

Gülüşüne şiirler mi dökmeli,

yoksa bir şairin kalbine mi hükmetmeli?

Tasvirler arıyorum,

anlamı sen olan tabirler,

ama hepsi kifayetsiz..

Bir annenin yavrusunu doyurma isteği..

Bir babanın alnındaki emek izleri..

Ya da bir kardelenin açılma hevesi

Üzerine yığılan karlara inat ..

Böyle şeyler geliyor aklıma,

Hoş aklım da bende değil ya!

Hep sende kalıyor bu ara..

Kelimelerimin her biri sen..

Her biri aşk..

Her biri hasret..

vuslata vurgun her biri..

Bir pencere açtım kalbimden gök/yüzüne,

Sonsuzluğa bağlandığım bir umut oldu,

Yıldızların her biri sen,

Her biri aşk,

Özlemin oldu her biri..

Sana olan hasretimi nasıl tarif etmeli,

Cennetten kovulmuş adem gibi,

Elinden uçurtması alınmış bir çocuk sessizliği,

ya da gözleri tavana çivili mahkum nöbeti..

Hüznümü kazıdığım duvarlar da yıkıldı..

Enkazı ben.. İçimde sen..

Sesimde bizi özleyen bir şiir eski günlerden..

/özlemlerce/