Gün Batarken

Al al olmuş yüzlerin
Ne çok ağlar olmuş dizelerim
Kimse görmez Kimse bilmez
Ben her şiirde Seni Yazar seni söylerim..
Nakış nakış oya oya ilmek ilmek
İsmimizi İşlerim..

Gün daha batmamışken
Aşık olurdum ben sana..
Bir reddinle Ufak bir elveda..
Sen hep giderdin Bense koşardım sana
Zifir karanlıklara gömülürcesine
Gün batarken Bile seni izlerdim..

Hergün bir gülle beklerdim
Hergün o gülü yere atışını seyrederdim
"Git"derdin "Git"tim Sanki gidişim ölümün oldu
Bunu hep sen söylerdin
Gün batarken Uzaktan uzağa izlerdim
Şarkı olur seni besteler
Gül olur Bülbülüm ol isterdim

Henüz gün batmamıştı
Yerler ıslak Gökler sarılmışdı Rengarenk kuşaklara...
Alışmıştı Gönlüm kavuşamadan başlayan ayrılıklara
"Beni aldattın" demiştin...
"Söyle Kimse Göster" demiştim
"Zaman anlatır bekle göreceksin" diye vurup hançeri gittin

Gün batarken
Anlamıştım.. Ben seni
"Sensizlik"le aldatmıştım
Bir sensizlik uğruna kaç dostlar harcamıştım
Gün batarken anladım
Hiç dost kalmamış
Gün batarken anladım
Hayat bana sensizliği bile HARAM kılmış...