Güneş'imizi Vuranlar Utansın

biz diyoruz ki
taşarız da
taşırız da her kamburu sırtımızda
zira
omzumuzda tanrının nefesi
ne kıymeti var çeşmi siyahın
hülyalı umutlarımızın
yeterki boş dönmesin ellerimiz
her yandan doğsun acılar
adımıza yüreğimiz varsın olsun naçar
hatta katmerli olsun jilet kesiği
biliriz
Güneş'in hikmetini
beşiğimizi sallayan elleri
o eller
hücrelerimizde kokusu erdem kertmesi
biliriz
şeffaf akan nehirlere yüz sürmesinide
inciniriz de
rüzgar için için şarkılar söyler bize
sessizliğe bürünür kirpiğimizin nemi
tanrı bilir bizi

üzülsekte kaftanımız azize tılsımı
ne hikmet
avuç dolusu dere ellerimiz
biz boğuluruz kaderle
yinede keder sürmeyiz zürriyetimize
Masmavi Yedi can türer içimizden
tepeden tırnağa çocuklarımız Bulut Mavi'si
pır pır hayat
diyoruz ki
bizim çocuklarımız biz ışıl ışıl aynayız

şahidim
kurşunlar yağdı kaç defa Güneş'imize
tanrının lutfunu hançerlediler kaç kere
kaç kere düştü toprağın rahminde diri diri çürüdü bedenlerimiz
kaç saçı örülünün matemine yandım alev alev
kimbilir deşildim kaç kere

lakin
birinci kural
nefrete bürünmeden kalbimiz
yudum yudum etten kemik nefesimiz ki nasıl gergefiz
karanfiller diktik zulmün eşiğine
teğet geçtik kan çıbanlarını
büyüttük yüreğimizi
hemde kaç kere
eksik etek kalmadı gölgemizde bebelerimiz
şevkati yumduk ellerimizde

tanrının üflediği nefesle diyoruz ki
topuk sesimizde ziyan olmasın cennetimiz
tükenmek bilmeyen ateş topu arzumuz
yaşadıkça kamçılanırız
biz defalarca ölürüzde
biz anneyiz
emelimiz
öyle parlasın ki yaşam
Güneş'e merdiven dayasın çocuklarımız
ki
Güneş'imizi vuranlar utansın