Güvercin

Ölümlü hayatlarda, ölümsüz gerçek olmaz,
Gerçek yaşadığımız; fırtınalar, boranlar.
Gönlü çürüyenlerle bir menzile varılmaz,
En küçük fırtınada, pusar hep kabaranlar.

Düşün; gülüşümüzün, nere varır ahiri,
Sonuçsuz yüklemlere, ilk mi atılışımız?
Yalandan binaların, kaç kuruştur beheri,
Bu kaçıncı terkimiz, hangi satılışımız?

Kâinatın ritminde melekliğin daimdir,
Âlemde bir tanesin, dostluğunu sınamam.
Senin yerin bambaşka, iman tahtam zaimdir,
Ebedi yarenimsin, eksiğini kınamam.

Sen ki kadim dostusun, sahipsiz düşlerimin,
Yokluğunda bir yaylım, patlar tinde humbara.
Yetim sağanaklarda fakir gülüşlerimin,
Gözlerinden taşanlar, sığmaz hiçbir ambara.

Kanatların yok ama üzerinde her ayet,
Vahiyden her gülüşün dildaşlığa perçindir.
Yanımda kıymetini sual edersen şayet,
Gülle gibi yüreğim, yanında güvercindir.