Güz Kuyusu

gün akşamlı gün şarkılı

bende kısım kısım

harfleri suya yatırıp liflerini

birbirinden ayırıyorsam deyimim

bir ağacın dallarından kopuşu

terapi olması beyaz kağıdın

kurduğum cümleler kendim

beni

beni bulmam lazım

.

.

.

bak bi masal varmış benzer kötü bir hikaye

bir sübyanı ölü insanlar almış

uçurum kenarına bırakmış

davullar zurnalar çalınmış

cıncığın oğluna liseli

karagözlü verilmiş

şimdi her kim ki

mavi deniz sohbetlerini bölerse

inmeler insin bedenine...

...(!)

haşa

ay'ın mezarlıklarla dansına sözüm yok o aşk

o araf...

.

.

.

ben masallarla gecelerin uyuduğunu hiç görmedim

gök şahidim ölüme binlerce kez güller giydirdim ay

ellerimde çürüdü

tavanım tavan değil

duvarım benim değil

g/özümün mavisini

yüzümü eskiten matem

kazara yaşa

öl de

neymiş

ay ağaçlardan süzülürken

yine mavi yağmurlar yağarken

tükenmek içine dönmenin ibadetiyle

sahi yeşil parkalar üstümüze uymamışken

aslında hepinizi pazara yazsam

yok oluşa iman giydirmek ne arkadaş

sızlanmaz devrim yani morlar aldı yeşili kuşandım beni

beni bulmam lazım...

.

.

.

keder dünya mirası değil ya mevsimlerce sürsün

ahkam defterime yazdım biline süremez

zaman diyorum derim ki

alevli zaman hep harlı uyuşturucu zehir

hemen en şiddetli mahkemeler kurulur

ince ince sardığın ne

bi kanatlandım de infaz Allah'tan alınır

de ki hükmüm içime

içim mahzen mahallesi

baştan ayağa Seyranbağları

sayılsa acım

en eski şehir

kana kana çektiğim

aynım ah yarım söyle

insan Halep mi

Antep mi

Susa mı ki

zamana zaman saysın

.

.

.

bak o mahallede ruhlardan akan

herkesin kafası güzelken liselilerde berrak umut

hani ezber bozduran Nazım Hikmet dizeleri

/“sen esirliğim ve hürriyetimsin

sen çıplak bir yaz gecesi gibi yanan etimsin.”/

sana nefesim

al sana turuncu ıslık

al sana lodos

cesaret köprüsünden savrulur inanılsın

söz başı zamansa özdeş cinayetler

aynamda iki gözüm

gözlerimde güz kuyusu

dipte hiç görülmemiş cinnet

şölen denilen meçhul

beni

beni bulmam lazım...