Habis Renkler Mezarlığı

Geçmiş zamandı
Bir kör dilencinin avucunda gördüğüm remil söylemişti
Ya haddini edebine katık edersin
Ya da elindekini kaybedersin
Soluğunu kuruttuğun rüzgarlara güvenipte
Ölüme sırtını dönmekte ne demek?

Şimdi hatırlıyorum
Uğursuz seslerin kulaklarımı tavaf eden o öfkeli dualarıyla
Geleceğime biçilmiş nefretin sarmaşıklarını
Bir hevesle toprağıma salıvermesini

Sen de hatırla sevgilim
Ve
Ömür üstüne ömür gömüldüğü vakit
Gün ağarmış saçlarımdan tut sensizliği
Üç sitem ağırlığınca hissedince kanımı
Oruçsuz ağızlardaki kafiyesiz şarkılarda bulacaksın kendini
İşte o zaman anlayacaksın beyaz düşmesi ne demektir
Gönlünün çatallaşmış soğukluğuna
İşte o zaman bileceksin
Taze geçmişin pençelerini latif boynunda

Kerahat vakitlerinde
Gözlerimin pervazlarında taş kesilen yaşların hatırına
Yine saçaklarından ölüm damlayan aşklara hapset beni
Duvarlarının arasına sıkıştırdığımız heyecanlarımızı çıkaralım oldukları yerden
Silkeleyip üstümüzden yalnızlığın kerametini
Gökkuşağımız gömülmeden habis renkler mezarlığına
Başımızın üstüne çöreklenen deliliği asalım aşk uçurumlarına
Yoksa zemheri çıplaklığıyla sevişmek için çok geç olacak biliyorum

Oysa ki biz
Hayatın anlamsızlığı içinde temayül etmiştik birbirimizin sırlarına
Bırak sabah olmayıversin bu gece sokak aralarında
Fecre kadar sayıp sobeleyelim bütün kötülükleri
İnsani yaralarımızın ücra köşelerinde

Gördün mü sevgilim?
Çocukluğumuzu saran mor kadifeler yırtılmış
Şimdi hangi yanımızdan öpse ayrılık
Orası kan revan..