Hata

Bir tebessümün olurdu tutunacak dalım.
Görsel anlamda tablonun objesi,
dalında yaprak olmaya
razı bir gönül.
Sonbahara olan aşkıdır ağacın.
Çocuklarıdır meyveler.
Yaprağın yere doğru süzülmesidir ihanet.
Etrafını çevreleyen bin yapraktan biri ben.
Toprak ana besledikçe seni,
gözümde büyüdün.
Ve gözümde gerçek olmayacak kadar
güzel bir büyüydün.
Bu büyünün aydınlattığı,
yer kabuğudur yüreğim.
Yıldızlar bir başka olur semalarında.
Benim yıldızımın önünü kapatan bir yıldızdır,
seni elimden söküp alan.
O yıldızı görmeden hissetmekti hata.
Hataydı yazmaya başlamak.
Alüminyum kaptan,
aşkın zehrini okyanustan içen,
bir kaptan olmak da bir hata.
Başlamamızı hiç söylemiyorum Mahfer,
baştan sona hata.
Seni sevmekten çok ölmek,
Şayirliğe soyunmak,
Şiyirler yazmak da bir hata.
Ben hatayım, şiyirlerim hata,
sana yazılan her kelimem, hatta...