Hayallerle Kırık Vals

Yalanda olsa yaşamaya çalışıyorum hayatı,
Karanlık odalarda...
Dans ediyorum bir kusun cıvıltısında
Kendi gölgemle!!
Hasret tırpanlıyorum
Tırnak makasının körelmiş uçlarıyla...

Gece yarısı olunca
İki damla yaş geliyor gözlerimden,
Sigaramın üzerine
Son sigaramda terk ediyor dumanlı ciğerlerimi....
Yalnızlığımla sohbete başlıyorum;
O soruyor?
Ben cevap bulamıyorum.
Noktalama işaretlerinin içinde kayboluyorum
Soru işaretleri törpülüyor beynimi...

Sonra yalancı mutluluklarıma sarılıyorum
Hayallerin süslüyor her bir zerre mutluluğumu
Yüzünde bir karmaşıklık oluyor
...ki normaldir
22 senenin görememezliği var yüzünü...
Hayal meyal çizdiğim tablonu alıyorum önüme
Biraz daha aydınlanıyor siluetin
Uykuya dalıyorum hafiften...

Sonra düş perisi ziyaret ediyor uykumu
Farklı dünyalara götürüyor beni
Dümeni kırık bir geminin güvertesinde .
Bakıyorum o dünyalara
Her yerdesin...
Ama seni tutmaya çalıştığımda kayboluyorsun
Ellerim yakınlaştıkça
Cismin uzaklaşıyor...
Koklayamıyorum seni
sesin zaten rakı dibi alaturka müzik...

Uykum kaçıyor
Uyanıyorum.
Karşımda bir sis bulutu
Sanki içinden çıkıp
Beni alıp götüreceksin;
Hayallerimin en sade,
En aydınlık
En anlamsız
En çocuksu
En senli kısmına
Enler içinde kaybolan bir hayat olduğumu anlıyorken
Geri dönüyorum kollarının arasında..
Senli uykularıma...

Gün ışığıyla uyanıyorum her sabahki gibi
Beni karşılayanlar gene aynı...
Hayalinin içeri rahat girmesi için
Geceden açık bıraktığım pencereden
İçeri giren davetli konuk...
İçimi ısıtan soğuk dalgası!!!
Ve keskin bir gül kokusu...
Ama biliyorum ki bu kokunun da sebebi
Her gece senin için aldığım
Akşamlarda solan
Gözlerine dalamadan verdiğim
o kırmızı güller...

Anlıyorum ki
Yine karabasan rüyalarımda
Aydınlık bir kapı olmuşsun içine giremediğim ...

Yeni umutlarla,
Seni arayan gözlerle çıkıyorum sonra kapıdan
Seni hiç bulamadığım şehrin alaca sokaklarına...

Buda bir İstanbul masalı olup gidiyor
Tarihin rafa kalkmış tozlu sayfalarında....