Hayatım

Ağlıyorum yine
Çaresizliğime... Yalnızlığıma...
Şu kalabalık hayatta bir başımayım
Ne beni anlayan ve ne dinleyen
Bıktım artık her şeyden
Çabalayıp durmaktan
İnsanları memnun etmeye,
Kimseye kırmamaya çalışmaktan bıktım
Kırılan, üzülen hep benim karşılığımda
Ben herkesi düşünürken
Kimsenin beni düşünmemesinden bıktım
Bu kocaman dünyamda küçücük kalmaktan bıktım
Beni kimsenin duymamasından bıktım
Kimsenin anlamamasından,
Çoğu zaman yanlış anlaşılmaktan bıktım
Ağlamaktan bıktım
Her gece yatağıma girdiğimde
Yastığımın gözyaşlarımla ıslanmasından
Aydınlık dünyada her şeyi karanlık görmekten bıktım
Işığım ol
Aydınlat beni artık
Karanlık yüreğimde güneşim ol
Ağlatma beni
Yalnız dünyamda umudum ol
Her şeyim ol
En önemlisi çıkar beni bu kuyudan
Çıkar...