Hepsi Bu

/acılarımı üzerime örttüm
anılarımı ısıtsın diye
bir yanım hep buz dağı,
bir yanım hep yaralı/






hep sonradan geliyor bu hatıralar rüzgarlar geliyor
nasıl desem, kuşlar mesela
göç etmeden sonbaharı takınıp geliyor
rıhtımdan sesler geliyor
dalga mı desem martı mı yoksa ıssız bir gemi mi
duygular geliyor tekilli çoğullu ama soyut
tutamadığım sevdalar geliyor ruhuma
her şey geliyor gelmesine de
bir tek aklım gelmiyor başıma
hepsi bu.



bir nef/es geçiyor penceremden yalayıp ruhumu geçiyor
çatık kaşlı yağmurlar,
ağlamalar geçiyor gözlerimden
küsüşen aşıklar kaldırımlardan
ve kesişen yollar hayat damarlarından
şizofren masallar geçiyor aklımdan anlatmaya kıyamadığım
pamuk şekerler yanaklarımda yapış yapış
her şey geçiyor geçmesine de
bir tek yalnızlık geçmiyor yüreğimden
hepsi bu.



sessizliğim sesimin tonunu biliyor ki konuşmuyor
sokakta gördüğüm ama ilk kez gördüğüm
ya da ilk kez gördüğümü sandığım
ama yarı saydam baktığım
gölgelere hapsolan bir silüet gibi...
hani bir buğunun ardından bakan
hani zaman tünelini kazıyan gözlerime
işte o biliyor karanlık gecemin matemini
ve dudaklarına yapışan bir ıslıkla geçiyor hüzünlerimden
gözyaşlarımı biliyor ki ağlamıyor




bir isyan kırmızısı yapışıyor dudaklarıma
dudaklarım yaralarımı biliyor ki kanamıyor
bir kız var heybeme sakladığım,
yaşlara gebe gözlerinden yağıyor ceninler...
yağıyor saçlarından isyanlar damla damla
işte o heybemdeki kara kız...
mazisini siliyor küçük elleriyle
ve tehcir ediyor kalbimin yurdundan kuralsız...
o kara kız her şeyi siliyor silmesine de
bir tek acılarını silemiyor kalbinden
hepsi bu.