Hey Gidi Koca Çınar...

Köhne.
Yıkık bir ev
Duvarları hüzün boyalı
Akık renkleri
Soğuk buz mavi
Yalnızlık 0yalı penceresi
Perdesi siyahî
Sızmasın güneş diye
Işığı yok saymış düşleri
Gülüşleri? kedere davettir?
Susmuş...







Gözleri mahşer yeri
Kaç yüreği silmiş,
Kaç mevsimi devirmiş
Kaç aşka kafa tutmuş
Kaç defa ağlamış
Kaç kere kaçmış kendinden
Bilinmez....







Yaslamış buz mavi duvara
Sırtını ....
İsyanına şahit olmasın diye
Işıksız kalmış....
Külfetsiz düşlerine
İki oğul sığmamış
Varlığın yokluğunda
Koca çınar
Kökleri sancımakta.....





?Hey gidi koca Ahmet
Ayarsız altın gibi
Düşmüşsün el altına?
Deli sanıyorlar
O kendini sorguladıkça....