Hiç Gönülden Gülmedim Desem İnanır mısın

Ben geceyle dost oldum, güne düşman.
Ay içime su serpti, güneş hep hüsran.

Aldanmadım mavisine gökyüzünün,
Dermanıdır o umut yoksununun.
Ben ise gerçeklerle dövüştüm.
Yalan yere seviştim senelerce.
Koynumda büyüdü meşk çiçeklerim.
Göğsümde soldular sızmadan kalbime.

Okuyan olmadı tatsız hikayemi.
El değmedi hiç rüyalarıma.
Ben ki yüzmeyi bilmem,
Bu karamsarlık boğazında.

Hiç gönülden gülmedim desem,
İnanır mısın?

Sustukça azalmıyor yalnızlığım.
Mutlu hayat insanlarına,
Baktıkça artıyor efkar.
Damarlarına basmamış hiç kader.
Ne demek ben bilirim keder...

Her uzvumda neşe görürsün,
Gözlerime bakmadığından.
Çığlıklarım anlamsız,
Gözlerimle attığımdan.

Ben hüznümle dost oldum, neşeye düşman.
Ölüm içime su serpti, yaşam hep hüsran.