Hoşçakal (Merhaba)

Örgün gülemiyorum..
Sade ve cansız mimiklerle,
Sinir bozucu bir adam niteliğim..

Hayata kahkahalar fırlatmak istedim oysa ben,
Kahkahalarımla çatlatmak istedim ana arterlerini..
Sıyırıp sevdiklerimin paçalarından,
Ötekileştirmişti çünkü beni..

Bazen yordu saatlerce yüzdürüp açık sularda,
Bazense yaktı ruhumu acımasızca sevda korunda..
Zifir karanlığa hapsetti gecelerde bazen,
Ve bazen heceletti sevgilinin ismini,
Vura vura beyin hücrelerime sırıtarak..

Ondandır belki de;

Deliliğim..!
Sessizliğim..!
Hissizliğim..!

Feri kaçmış gözlerimdeki şehlâ bakışa,
Yokluğunun çaresizliğiyle karışmış damlalar...
Silen yok..!
Ve saran yok yaralarımı..

Olmasın..!

Ne gözyaşlarımın yabancı bir mendile ihtiyacı var,
Ne de yaralarım yabancı ellerce sürülmüş merhemlere muhtaç..
Yalnız dudakların kurutabilir göz pınarlarımın çaresizliğini..
Ve yalnız ellerin merheme gerek duymadan deva olur yaralarıma..

Yüreğinin sesi, ruhumun arzında yankılanmadıktan sonra,
Ne deva ister bu gönlüm,
Ne de başka acılarla katledilebilir..
Makus talihine çaresizce boyun eğer bilirim...

Bense keşmekeşlere sürükleyip bedenimi,
Şehrinin en yüksek uçurumundan seni izlerim belki...
Belki o an, bir adım daha yaklaşmak isterim sana..
Yüreğinin tam ortasına düşerek,
Oracıkta paramparça olabilmek umuduyla..

Hoşçakal..(Merhaba..)