Hüznü Çiz

hüznü çiz ressam,
hüznü çiz fırçan giderse.
bırak dağı-taşı,
bırak dereyi-tepeyi,
sen hüznü çiz.
unut bildiğin tüm renkleri,
varsın gri olsun her şey
hafiften siyaha çalan.
vur fırçanı
vur ki açılsın dertlerim bir bir.

bir şehir çiz,
sokaklar,
caddeler,
yollar
ve evler olsun.
içinde insanlar...
insanlar ki çeşit çeşit,
insanlar;
dili-dini,
işi-gücü
boyu-posu,
rengi-kokusu
memleketleri bile farklı olsun.
sen insanları çiz ressam
hüzün aralarında dolaşsın.

hüznü çiz ressam
yani beni...
beni çiz.
tüm insanlardan farklı
fakat göremesinler yine de.
gri bir bulutun altına sakla
ölüm gibi sessiz ve soğuk.
bir kalp yap
içine koy,
ama demirden olsun,
kırmasın artık kimse,
kıramasın.
ya da sen en iyisi mi
bulutların altına
bir mezar çiz sahipsiz,
buraya kadardı de
buraya kadar
istersen yazıyla altına,
dön ve git sen de
sonra kendi renklerine.