Ihanet

boynum bükük,
gözlerim bir yere sabitlenip kaldı
kağıtta kalemde beynimde
hem yazıyorum hem okuyorum

ihanetle demlenen sevdamızın üstünden saatler geçti
ve ben sadece şiirlerle şarkılarla avunuyorum
yapabildiğim tek şey bu...
herşeye rağmen boynuna sarılmak vardı
ellerinden sıkıca tutup gözlerine bakmak vardı
ama olmuyormus
hep derdim erkektir aldatır
ama....
yaşadım ve anladım...yaşattın...
gözlerimden yagmur olup yagıyorsun
ihanetin şimşek gibi çakıyor
gök olup gürlüyor bu acı
ve ben yağmurun ortasında yanıyorum...
hemde neye yandığımı bilmeden

keşkelerle başlayan cümlelerimemi yansam
yoksa ihanetinemi
beni seviyo gözüküp ellerin olmanamı
söylesene...



arkada ne bıraktığını umursamadan geçip gidermiş zaman
oysa şimdi ne çok istiyorum zamanı geri almayı
tanıştığımız güne gitmeyi
o günleri tekrar yaşamayı
yada yanında olmak başımı omzuna koyup ölece kalmayı
bilsen ne kadar istiyorum...

ama...

herşey farklı olamazmıydı
benim gibi sevseydin keske beni
en saf halinle en çıkarsız sevdanla
hiç bişe istemiyorum keske sadece benim gibi sevseydin
sadece ve sadece sevseydın...

çocukken anne ve babamın ellerini sımsıkı tutardım
bırakırsam onları kaybedicem sanardım korkardım
kaybetmekten kaybolmaktan korkardım
anne ve babamdan sonra ilkkez senin ellerini öyle tuttum
sımsıkı ve korkarak...
ne kadar sıkı tutarsam tutayım ikimizde kaybolduk
kimbilir şimdi sen nerdesin ben nerdeyim...