İki Adam

Hani kallavidir demi çeker oturursun sofrasına
Bir yarenlik bin sevda
Süt beyazından şarap kırmızısına
Sohbetin ta...

Gören kırlangıç zanneder
Onlar ebabilin sırtında
Nokta - nokta - nokta

Vurmuşluğumuz da vardı kırmışlığımız da
Hatta kırılmışlığımız da
Ama
Toprak sererdik oturunca
Hayatın ta altına

Birinde gece olur
'Bir baba gitti oğlum bir baba'
Birinde gün doğar
'Anam, Bulut anam kalkmadı bir daha'
Günbatımı renkleri gülle gibi inerdi ufka
Ağlardı
Ağlardık

Sisli bir atkı olurdu Beyoğlu
Eflaki şırdan
Omurgası dikilirdi göğün
İçimizdeki çocuklar başlardı koşmaya

Düştükçe
Deniz kaçardı gözlerimize
Işık ışıldar yakamoz niyetine
Umut dalgalanırdı
Kıyı sessizliğinde
Kadehler sahile vururdu
Nisan bir bilmece

Tütünde efkârı telveleyip
Yanağımızdan makas alırdı rüzgâr
Eski bir sokak gibi hüzünlenirdi koca İstanbul

Mumların isiyle yazılır hikâyeler
Işığını özler tarihten kalma kalpler

*
*
*

Bu şiir Işın Ergüney ve Cemal Mıhçı'ya ithaf edilmiştir