İkimiz İçin

(Babasını kaybetmiş bir kızın, baba özlemini,
kızını kaybeden bir babaya hitabında yansıtması)*

Senin kızın olmak isterdim,
Ucunda ölüm olsa bile...
Böylesine sevilmek,
Uğruna yollara düşülmek için.
Sıcacık kanatlarının altında,
Yüzüme yansıyan mutlulukla,
Yirmi iki yıl yaşayıp,
Uçuvermek isterdim cennete.
Böylece senin nöbetini devralır,
Her adımında, her nefesinde,
Seni koruma, seni kollama görevini,
Cennette buluşana dek sürdürür,
Hep yanında olurdum.
Her an babalar gününü yaşardık seninle,
Her saniye evlatlar günü olurdu,
İkimiz için...
Acının, ayrılığın elemini değil,
Sevginin, birlikteliğin keyfini sürerdik beraber.
'Babamın,' derdim herkese,
'Göklere çıkartılmaya ihtiyacı yok;
Yüreğiniz yetiyorsa, siz yükselin
Onun yüce ruhuna, güzel kişiliğine.

Alın bayrağı elinden Ankara'da,
Katılın koşuya,
Ta ki ipi göğüsleyene kadar...
Selinler, Erdemler o zaman yaşayacak,
Ancak o zaman huzur bulacak
Babalar, kızlar; analar, oğullar...'
Yolun açık olsun, Sevgili Boray Uras,
O güzel yüreğinden yansıyan güçle,
Yüzbinlerce yürek atmaya başladı;
Artık kimse durduramaz.



* Elim bir trafik kazasında kızı Selin'i kaybeden ve trafik suçlarına dikkat çekmek için İstanbul'dan Ankara'ya yürüyen acılı baba Boray Uras'ı desteklemek üzere kaleme aldığım bu şiir, 13 Haziran 2000 tarihinde Sabah Gazetesi İstanbul ekinin 9. sayfasında yayınlanmış ve bir bölümü ATV ana haber bülteninde Sn. Ali Kırca tarafından seslendirilmişti. (Erdem: Selin'in aynı kazada ölen nışanlısı; ?ipi göğüslemek': Meclisten ilgili kanunlar çıkana dek desteği sürdürmek)

Bir süre sonra şiirimi yeniden okuduğumda, kızını yitiren babaya hitaben yüreğimi yazıya dökerken, aslında, yukarıda özellikle bir satır boşluk bıraktığım mısraya kadar olan bölümde, yıllar önce kaybettiğim Sevgili Babama seslendiğimi, dizeleri ona özlemle yaşmış olduğumu farketmiştim. Babacığımı rahmetle anarak, şiirimi şimdi sizlerle paylaşıyorum. (17 Ocak 2011)