Istanbul'un Zabiti

çok geceyi sabaha bağladım ben
birçok şişenin dibini gördüm
bütün kaldırım kenarları tanır beni
gece koyunlarına çok düştüm..........

beni tanımayan durak yok gibi
birçok reklam panosunu üstüme örttüm
apartman boşlukları benim mabedim
çok kapıdan döndüm
çok bodrum gördüm........

birçok evim var benim
bütün caddenin sahibi benim
sen uyurken emanet yatağında
ben gece İstanbul'u beklerim....

sonra sabaha döner hüznün
ben acıya uyanırım
sen geceye.....

sen kendini kandırırsın..
ben kandıramam...

yalvaramam............

vurur her sabah tokatını
yokluğun tüm gücüyle
ben birkez daha devrilirim
sensizliğe.....

sonra tekrar kalkarım bir apartman boşluğunda
yada bir duvar kenarında
tekrar giyerim üzerime hasretini

yine gece sen olur
ben yine istanbul'un zabiti...........

sen istanbul'umun katili...

kimin gönlünde ki mahkeme
bu kadar affeder ki seni?