Kabahatin Çoğu Hepimizin Canım Kardeşim

Nazım’ın dediği gibi

“midye gibisin kardeşim

Midye gibi kapalı ve rahat…” değilsin aslında her zaman

“Akrep gibisin kardeşim,

korkak bir karanlık içindesin akrep gibi...” de değilsin üstelik

Hadi, bir iki mısra da biz katkı yapalım;

“ceviz gibisin kardeşim

Dalından düşünce

Ağır bir taş ya da okkalı bir çekiçle bindirince tepene

Öyle hemencecik “çıt” diye kırılan

Ve işin daha da kötüsü;

Korkudan kendi kendine kırılan içi boş bir ceviz gibi…” de değilsin hani…

Tamam

“Dünyanın en tuhaf mahlûku…” olabilir şu insanoğlu ve kızı

Ve fakat

“kabahat senin demeye de dilim varmıyor ama

Kabahatin çoğu senin canım kardeşim…” gibi de değil yani işin gerçeği…

Aşka ve mutluluğa…/ sevinçli bir güne…/ bir düşe

Ve gün ışığını gözlerinde saklayan aydınlık bir gülüşe

Ve yaşamaya…/ kavgaya…/ ve yarına dair

Hiçbir şey gitmiyorsa rayında

“Ve hala şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak”

Ve hala “yârin yanağından gayrı her şeyde

her yerde…/ hep beraber!..” değilsek

“Kabahatin çoğu…” neden “senin” olsun

“Kabahatin çoğu…” hepimizin “canım kardeşim…”

Aralık 2020/ Savaş Karaduman