Kar

yine bırakmış kendini
iniyor ağır ağır
yeryüzünün kollarına
sokak lambasına vuruyor
güler yüzü gecenin karanlığında
kor ateşten yüreklere iniyor
beyazın bütün tonları
sonra
balya balya pamuk oluyor
düz ovalarda,
sarp kayalara iniyor,buz tutuyor
keskin bıçak oluyor doruklarda.
morarmış ellere oyun oluyor
boş caddelerde,
mezar oluyor,ateş girmeyen fakirhanelere
şekillenip adam oluyor sonunda
bir afacanın ellerinde