Kar Taneleri

ayrılıyor yüreğim param parça
şu yağan kar taneleriydi sanki vücudum
bacadan mı çıkmıştı tekrar cama vurup
geri geldim al işte son fırsatın, der gibiydi
neyi alacaktıysam artık...
yaşıyor ya da ölmüş olmakla mı
tut ki aldım her bir dağılmış parçamı
çok eksiğim vardı hâlâ ama
kaybolmuşlardı merhametsiz anlarda
hayata hazırlanmam
bu kadar zaman almalı mıydı sanki
hem de başlamadan bitecek kadar...
şu yağan kar da hırsını alamadı daha
geceden beri dur durak bilmiyor
şaşırmış ne oldum delisi olmuş gibi
geçen yaşlı aylara inat
ben martım dercesine
yalnızca kendinin hüküm süreceği
tüm debdebesiyle tozutuyor
bir genç edasıyla
durma, yağ bakalım
nasıl olsa senin de çağın geçecek..
şu kar tanelerinin sadece iki tanesi
bana sağlık olarak değse
tek bir tanesi de kaybolmuş yıllarım için olsa...
hani olur ya kutsaldırlar
vahiy gibi inmekteler gökten..
açtım penceremi aldım bir çok
bakalım bundan sonrası ne olacak
bunca yıldır hatırlanmazken...
yoruldum seyretmekten kar tanelerini
ya da kendimi...
ah şimdi bir sobam olsaydı
üstünde de ıhlamur
minderinde uyuyan bir de kedim
ve daha neler neler
çok süslü hayallerim var
söyleyemem daha utanırım kendimden...
aklıma geldi birden,
yoksa diyorum şu yağan kardan
ben mi sorumluyum
benim için mi bu kadar yağar ki
aramızdaki sessiz fısıldaşmalar
bakışmalar, feveranlar
demek benim içindi hep...
anladım artık yalnız olmadığımı
gel sen benim yarim ol
her sene orda burda buluşsaydık
sonra avuçlarıma alırdım seni
erir yok olurdun
ne güzel olurdu hiç kavuşamazdık...
bak bu gece ne ay var
ne de yıldızlar,
sen varken gerek yok onlara
bembeyaz zaten her yer
sen estiriyorsun hâlâ
tipi kol geziyor sokaklarda
ruhumda fırtınalar
gözbebeklerimde yabancı anlayamadığım
şeytanî bir ışık parlar...