Kara Tuval

Ön adım kötü ressam, bozuk fırça soyadım,
Ömrümün tuvalini kara renge boyadım.

Gördüğüm nesneleri yanlış yere dizmişim,
Gerçek dünya başkaymış hep hayali çizmişim.

Hüznümü kapatamaz ne bir kalem ne fırça,
Yalanların içinde gerçeğim paramparça.

Ruhumun girdabında akrep yelkovan erir,
Zaman mefhumum kayıp, kim bulup geri verir?

Tek tek sökülmüş taşlar, göçmüş gönül duvarım,
Hatıralarda bile bak bir yokum bir varım.

Karanlık yaşantıma ışığı düşen Ay'dın,
Ümidim! Neredesin? Avuçlarımdan kaydın.

Benden hüner bekleme iflah olmaz bu halim,
Hüznüm boyadı seni, karasın ey tuvalim!