Karabasan

bu gece çengele astım kalbimi
dişlerimle tuttum dolunayı
tek tanık utandı hırçınlığımdan
duyuldu bıkkınlığım
gökyüzü benimle çığlık atıyor
yumuyor gözlerini masumluğum
bu isyankâr geceyi besleyen ellerimde
yarım şişe inançsızlık
yüreğimde cehennem var
en yakın Tanrı nerede
teslim olmak istiyorum
bağışlasın beni ağlayamıyorum


fısıldadım rüzgârlara nefesimi
yorulduğumu söyledim
yüreğimden sarkan şiirlerden
bir daha gitmeyeceğim
gözcülük ettiğim mısralara
borcum yok düşlere
dilimdeki suskun aşık
atsın kendini pencereden
'ney' için döner durur içim
inmiyor ki derinlere
şiire bürünmekle
görünür olamıyorum



önce fışkıran sonra taşan
tüm çıplak şiirlerimle seviştim
işittim pembe yunusların şarkılarını
artık deniz kabuklarımı kaybettim
dalgaların sesini duyamıyorum

kimliksiz eller saçıyor beni sokaklara
bir taraf karanlık
bir taraf boşluk
daha öncesi hiçlik
nerede gizemli gerçek
dağılıyorum yeryüzüne
arıyorum, arıyorum
bulamıyorum
aramak, arınmak
ah o ulaşılmaz şehvet
ruhumun örtüsünü çek artık
sonsuzluğu istiyorum