Karakalem Gölgeler

Güneşin gözlerimdeki hüzne takıldığı anlardan...







Göğsümün yorgunluğu ilişir soluğuma...
Ve sen... !




Kendimi keşfe çıktığım anlardı oysa
Suskunluk zamanlarım...
İçimde debelenirken dağlarımın öyküsü
Kendime kasırga
Kendime "kabuksuz yaralar coştum..."





Dinlerim ben ruhumu her zifirle
Gece çökünce çoğalırım yeniden
Bir gün mavi şiirler yazacak olsam derim hep
Yeşil sabahlar avuçlayacak olsam
Kaç imge merhamet eder kalemime
Duldasında ağladığım kaç öksüzlük dile gelir
Yorgunum... Dünüme küskün...
Koştum' kendime ulaşmak için'
Koştukça caddeler yuttum
Ağladım her yağmurla birlikte
Sen! Yine de sev beni lodos sonrası bir kentte...





Ellerimi uzattım yüreğine
Yalnızlığın kapısı aralandı...



Bursa'ya yağmur yağarken lodos sonrası
Ve ben bıçak kesiği ezgiler kıvamınca
İçimi döven cümlelerle şiirler yazdım sana...



Toprağın kokusunu çekiyorum içime
Yağmur sonrası bir sevdayla...
Soluğuma tutundukça sen
Ter içinde susuyorum...




Aynalara çizdikçe yüzünü
Başaklar sivrilir çapraz boydan...



Karakalem gölgeler çizerek düşlerime
Bembeyaz bir sayfaya geceyi resmediyorum...
Şimdi binlerce düş zihnimin kıyısında...!




Düşe saydığım yarınlara...