Karanlık Düşler

Gökyüzü solgun, yıldızlar sönük,

Gecenin içinde kaybolmuşum ben.
Sessizlik çökmüş, umutlar dönük,
Karanlık yollarla sarılmış beden.

Bir ışık ararım, çıkmaz her yerden,
Gözlerim boşluğa dalar da durur.
Geceler uzarken, düşler de senden,
Bir eski masaldan yankılar vurur.

Zaman akar gider, ben yerimdeyim,
Ne dünü silebildim ne de yarını.
Bir yol bulamadım, hâlâ derdeyim,
Hissizleşmiş kalbin taş duvarını.

Belki de sabahlar hiç doğmayacak,
Karanlık sonsuza dek sürecek mi?
Yoksa bu hüzünden bir yol açacak,
Küle dönen ruhum, yeşerecek mi?