Kayıp

müzayedelerde teklifsiz bırakılmış
bir şiir, kaç sırrı barındırır içinde
kaç şiirde bir halk hem kardeş
hem kalleş ilan edilir
hangi kuş hayır diyebilir beyaz bir gökyüzüne
fakir bir sofrada
bıçağın solda, çatalın sağda duruşu
kimi ilgilendirir
(tabağın boş oluşu kadar)
ve ne kadar göze batabilir
ekmeğe kaç elin değecek olması


bilir misin
bir bebek avcuyla sımsıkı sararken parmağını
nasıl da heyecanlıdır
bir aşkın yalnızlık limiti ne kadardır
kaç teselli bulunur bir ayrılığın ardından
ya da sokağa çıkma yasaklarında fark edilmeyen
kaç yıldız kayar bir gecenin şefkatinden


bugün..
resmi plakalı bir kahkahayla ateşlenen
bir kurşun kadar ağladım ve
bir ihtiyara kendi dilinde
öksüz selamlar bırakırken anladım
Midyatlı, midyeci bir Kürt çocuğunun
gözleri olabilmenin ne anlama geldiğini


gitme..
yüreğim bir emekçinin
zorunlu fazla mesaisinde
fazladan tuzlanan teri kadar yorgun düşerken;
hastane kuyruklarında,
ölebilmeyi başarmaya az kalmışken muayene edilen,
yurdundan güneşi ilk karşılaması
maddi yasal bir sürgünle yasaklanan bir hastanın
yüzüne vurulan cahilliği olurum
cesedim, ismim gibi kaybedilir
bedenim, saklı bir çukurda bütünleşir toprakla
mavi levhalarda anlaşılmaz bir dille değiştirilir
memleketimin adı, zikri yasaklı


bugün gitme..
pankartlara basılır ilk vesikalığım
hâlâ sütünü bekleten onurlu göğüslerin
üstüne iliştirilir
dağıtılır renksiz kopya kağıtlarla
iade-i merasimlerde sahte hüzünlü silüetlere
fazladan karanfil yetiştirilir
bir ağıda eşlik etsin diye
göz üstünde tutulan tüm can parçalarının izinde
bir çift göz görürüm
bir nehir süzülür gözalt(ı)larımdan
ak saçlı bir kadının
parçalanmış yüreğini düşünürüm tırnaklarımla
ve her cumartesi fişlenir annem, ölemem...



Aralık / 2012