Kayıp Kentin Günceleri / V

V – Öznenin Güncesi

i. Tin

– Bir edibin tespihinde 'ya sabır'ım boyum kadar
İmameye yürüyorum, adım yazar edebimde.-

Avuçlarında güneş batarken Gök Tengri'nin
Kadim çağlar yorgunu bilgeler şahittir ki
Usunda od tutuşan deliler unutkandır.
Bir yalaz üfürürken külünü tan yerinin
Levh-i Mahfuz'a düşmüş gölgeler şahittir ki
Kimliğine el konmuş ölüler unutkandır.

Bu yüzden her adımın sonrası başka ülke
Topuklarım toprağa rehin edilmiş mayın.
Parmakları tetikte, kırılmış aşka ülke,
Şafağa kaç kaldı ki gözleriniz saatte;
Şimdi dizin kurşuna, sabah öldürdük sayın,
Siz 'hay' deyin ben 'hû'ya benzerim itaatte.


ii. Kûn

– 'Eyvallah'ım pir nefesi, Celali'yim soyum kadar
Kendi ölüm fermanımı gezdiriyorum cebimde. –

O kadar çok sustuk ki karanlık çağlar boyu
Tüm lütfumuz tevazu nehirlerinden akıp
Susamış bir denize tanla karışır oldu.
İsmimiz var ederek hem toprağı hem suyu
Yusuf'u kör zindanda tek başına bırakıp
Eyyüb'ün sabrı ile anla yarışır oldu.

Suretimiz takvimde bir karakış uykusu,
Çığlığımız Araf'ta kimliği kayıp bir ruh;
Tövbemizse günahla küsüp barışır oldu.
Kırıldı tüm aynalar akıp kirlenirken su,
Kopuyorken bir tufan ve yok sayılırken Nuh;
Sağanaklar kararır çölde kar ışır oldu.


iii. Ten

– Derin bir ah her nefesim, şimdilik boş kuyum kadar
Bin yelkovan hüznü ağlar ağır aksak akrebimde.-

Kutsayıp mabedini yalancı kudretinin
Tanrı'ya 'Şah' çekerek diklenirken kibirle
O bir tek piyon ile zapt edecek kaleni.
Öpsen de gözlerini gecenin suretinin
Takvime bir gün daha eklenirken kibirle
Ten 'hiç' kadar sıradan, can 'yok' kadar aleni.

Ey ömrümü zamansız kuşatmış yorgun hüzün
Ey lirik sevdaların kanadı kırık atı,
Hükmü kalûbelada tayin olmuş müebbet.
Varsın ıslansın artık yanakları gündüzün
Varsın yıkılsın şimdi öznenin saltanatı,
Varsın yıkılsın artık şiir denilen mabet.

Yavuz Doğan

10.12.2014

Beylikdüzü