Kazanmak Ya da Kaybetmek

Hayat iki türlü oyundu,
Kaybetmek ya da kazanmak.
Kazanamazdım ben bu oyunu,
Hep bir kayıp,
Hep kaybetmek.
Kazanmak bana göre değildi,
Yakışmazdı bana kazanmak,
Kazanınca sevinç çığlıkları atmak,
Sarılmak dostlarıma,
Paylaşmak sevinçlerimi,
Hiç bana göre değildi,
Uzaktı bana mutluluk,
Çok uzak.
Hayat iki türlüydü,
Fakat ben hep diğer tarafını gördüm.
Nasıl iştir bu?
Yaşamak ne de zordur.
Hep mi iyiler kaybeder bu oyunu,
Dönüyorum dolaşıyorum,
Yine aynı yere geliyorum,
Yine kırılıyor kalbim.
Yine tükeniyor umutlarım.
Ve yine geceler,
Çöküyor üstüme.
Mutlu sonla biten masallar,
Yok oluyor.


Derken geliyor birisi uzaktan,
Yazıyor tekrardan bir hayat,
Yaşa diyor tekrardan,
Yaşa diyor bana.
Şaka mı yapıyor?
Yok! Şaka değil gerçek bu.


Gerçek mi yalan mı derken,
Anlıyorum o an.
Hayat diyorum işte.
Kaybettim bu oyunu,
Belki kazanırım bir dahakinde
Hayat diyorum işte,
Bir güldürürken,
Bir öldürüyor.
Bir severken,
Bir aldatıyor.
Her şeye rağmen hayat,
Yaşamam için ikinci
Şansı veriyor bana.
Yaşa diyor tekrardan,
Güvenmeden insanlara,
İnanmadan sarıldıklarına,
Sevmeden insanları.
Yaşa diyor,
Buna yaşam denirse.
Ama yapamadım dedikleri.
Güvendim,
İnandım,
Sevdim.
Hiç kaybetmeyeceğimi sandım,
Oysa hayat haklıydı yapmamalıydım yapma dediklerini.
Hayat haklı çıktı.
En güvendiklerim,
İnandıklarım,
Sevdiklerim.
Yok, oldular bir anda.
Nasılda acıtıyor bu insanı,
Tam bağlanmışken bir insana,
Çekip gitmesi nasılda üzüyor insanı,
Değer verdikçe nasılda değersiz oluyorum.
Anlamıyorum.

Fakat bile bile yaptım,
Hayata inanmadım,
Gerçeklere yani.
Sonunda yok oldu her şey,
İnandıklarım,
Ve
Sevdiklerim
.
.
.