Kırdılar Dalımı Anam

Ömrümün baharında açan bir güldüm
Koklamadan kırdılar dalımı anam!
Sökmeyi bekleyen şafaktaki gündüm
Doğmadan batırdılar salımı anam!

Dost bağında yıkılmaz ulu çınardım
Gönülden gönle akar, kök salardım
Kelebek gibi süzülüp kanat çırpardım
Uçmadan kırdılar kanadımı anam!

Aşkla gülen gül yüzümü soldurdular
Bülbül konan gül dalımı kuruttular
Ham meyveydim ermeden kopardılar
Yapraksız ağaca benzettiler anam!

Gurbet pençesi bağrımda dişi derin
Sökemem, sözü kanlı yaban illerin
Kapanmaz izi, yüreğimde hançerin
Özüm kan ağlar seller gibi anam!

Ne kadar anlatsam tükenmez derdim
Sıla bağrımda tüter, bitmez hasretim
Haykırsam dertlerimi yetmez takatim
Gamlı düşlerim mutluluk bilmez anam!

Dertleri boynuma bir bir nakşettiler
Bülbül konan dilimi hazal ettiler
Yapraksız kuru ağaca benzettiler
Yeşermeden kırdılar dalımı anam!