Kırkıncı Kapının Anahtarı

Arkasından konuşurlar

en olağan anların bile dışında

ölümcül olabilir bazen

bazen de sevimsiz

şimdi dursun ellerin

daha var

uzağımda titreyen

bir mum alevi gibi sessiz

çığlıklar görmekteyim

duvarların yüzünde

duvar ak duvar kara

biz berbat

dönme başımın üstünden

gölgemi çalan sahaf

ölmek için yaşamak mı

bu nahif bir serenat

sen ise yanaklarımda kasımpatı

şimdi gül biraz

hangi şehre varsam

kilidi paspasın altında durur

oysa kapı dahi yok

deniz basmış gözlerini

uykuda sevgilimin

o biraz hüzünbaz

ben ise aşkın

onarılmaz devşirmesiyim

yanmış bitmiş

bir kibrit çöpü gibi

sonsuzluğa doğru

ikimizin eğrisiyim