Korunaklı Kılardı Boşluğun Arzuhali

konuşabilirdim
hiç ağzımı açmadan harfin seslisini
rüzgarın sertliğini tartarak
bu fısıltı nerede başlıyorsa
duyabilirdim
bitene dek renklerin alfabesini

o kuş salı pazarından gelir
çocuk sevinçlerinin ürkekliği ile gelir
yapraklarını aralasam yeşil
sitemli açılır kanatları öfkelenirdi
burası sizin değil

bahçıvanın soğuk kış günlerinden kalma emeği
budadım suladım sevgimi verdim
bir kızgınlıktı duvarın arkasında saklanan
gayesi süs vermek olunca beni
korunaklı kılardı boşluğun arzuhali

nasıl olur da bu duygu ağır basardı
tatlı sevişmelerin galibiyeti ve cesareti
yerden uca kadar göğün tadıyla
çoğalırken dudaklarımın ayrıntısında
kutsanırdı mecburiyetim

orada doğmuş ve ölmüş biri gibi
yağmurun acısıyla
koyuverip kendimi ağlamıştım
katrelerin tuzuyla ekşiyen yapraklar
kahkaha çiçeğinin diliydi
bahar sevinci ile göz yaşlarımı silen

konuşabilirdim
uykusuz odalarda
karşılıksız kalan düşlerimle avunurken
duyabilirdim
sabaha dek cama çarpan dalların
kalbimle söyleştiğini.