Kül Gözlüm
kara gözde buldum belamı
bozuldu pusulam
feleğim şaştı;
bir gecede erdim serserilik makamına
yağmurla dolaştım
rüzgârla koştum sokak sokak
en afili delikanlıydım ayak takımında!
fedaisi oldum elâ gözün
feda ettim canımı,
kınsız kılıç gibi gezdim şehri
duvarlara saplandım
taşları kanattım
yaraladım yolları,
zenginler mahallesinde nam saldı naralarım.
yeşil gözde baharım geldi yeniden
üç cemre birden düştü gövdeme;
birden bitirdim zehir zemheriyi
ayazımı attım penceremden!
mavi gözde balık oldum birden
takıldım oltanın ucuna
şaşkın
ve avanak...
dalgalarda dağıldı yüreğim,
yitirdim belleğimi denizde
silindi geçtiğim yıllar;
bir gecede vurdum karaya
yine kendime döndüm,
oysa ne kadar güzeldi
sevdiğimin avuçlarında çırpınmak!
şimdiki sevdiğim kül gözlü
yani
yangınlardan çıkardığım yanmış anılarım var;
ne zaman soyunup koynuna girsem
yatakta çıngar çıkar!
Gözlerin renginde sevda anıları
Küllerden doğar anka kuşları
kaleminize teşekkürler
Dizelerinizi okumak zevk...
😙
ne kadar
güzel bir şiirdi
anlatımda sonuna kadar güzelllikle dolu
yüreğinize sağlık