Kumanın Gözyaşları

Ne acıdır kim bilir,
Alınmadan fikrin,
Kararmış yüreklere satılmak.
Uzun, uzun gecelerde,
Kara, kara hayallere sarılmak.
Kuma olmak.

Çocuğundan başka yarını olmayacak,
Huzurlu bir sabaha uyanıp,
Sevgili elinden, avuç, avuç,
Çiçekler koklamayacak.

Çarpar karanlığın silueti gözlere,
Ufku olmayan sabahın.
Yürek kor ateşler içinde,
Yalnızlığa yelken açar denizlere.
Oysa ki ne hayalleri vardı.
Güzel günlere hazırlanırdı,
Kuma olmadan önce.

Acıyı on geçer,
Sabra beş kalır.
Duvarda ki saat gibi,
Her saat, her dakika,
Aynı acıyla vurur hayat,
Kumanın gözyaşlarına.

Daha yirmiydi o günkü yaşı,
İsle boyanmamışken dünyası,
Kırkında bir karanın pençesinde,
Uçurdu tüm güzelliği göklere.

Ne acıdır kim bilir,
Düşünsene kardeşim ,bir düşün.
Yar hayali kurarken,
Evrimsiz hayvanların şehvetini doyurmak.
Her gece, her gündüz,
Gökyüzünde çarpışır,
Kadersiz kadınların çığlığı.
Ah hayat ah.
Duymazsın masum çığlıkları,
Ruhları cenabet, mahlukatın altında.
Hangi dua vaadeder cenneti.
Ölmeden gömülenlere,
Söyle.