Kundakta Ki

sessizliğe perçinlenmiş kundakta
saçları aklaşmış bir adamdı sol yanım
ve aşk dan doğmuş oluşundandı
çocuksu tavırlarında mahir delilikleri

vakit ninnilerinde öğrenmişti belki
söylenenin gerçek den uzak oluşunu
yarına küskün soluğunda mahrem ettiği
ömrü olmuş doğum lekesini

acının içinde ki inkarı ''son'' sözcüğüne
buğusu silinmeyen camların ardından
gözyaşında ki hayal renkleriyle ağlardı

ruh halinde hazine olmuş umudu
çentik eksiltmeyen takvime yenikti
güneş yanığı doğmuş gecenin içinde
kaybolan yıldızların ipliğinden
olmayan visale yamalar dikerdi