Lakabım Berduş Kaldı

İçimde benle yaşar bir hüzün ki hiç bitmez
Doğuştan... sanıyorum, bir yanım hep boş kaldı
Hani sabrı zorlar ya teselli de kâr etmez...
Nem mi kaptı buluttan şu gönlüm sarhoş kaldı


Kaçınılmaz bir süreç yaşarken ıstırapla
Al hançeri, hücum et, durma sırtımdan sapla
Gör halimi ey zalim! Ötesini hesapla
Yalnızlık coğrafyamda gözlerimde yaş kaldı


Bir suya dalıverdim su çekti beni dibe
Bir yoksula rastladım etti ellere hibe
Kim bakıp da anlayıp sonra acır muhibbe
Dedim kendi kendime; umut sakat kuş kaldı


Yâr, yokluğun çok önce başlamış döndürülmez
Yollar almış, ıramış...; bir ateş söndürülmez
Tutuşmuş ciğerimde dumandan hiç görülmez
Avareyim, dillerde...; lakabım berduş kaldı


Nasıl bir hale geldim, anlaşılmaz öz gayem
Bir keder kuyusunda yaşamak oldu payem
Nasıl okunabilir; deyin, mahzun hikâyem
Silinmiş yazılarla başımda bir taş kaldı


(29.01.2013 / Elazığ)