Lâlezar Düşleri

Hükmünü cennet kıldım, attığın her adımın,
Ki onlar dizdarıdır, kurduğumuz bu düşün.
Adı lâlezar oldu, kapımda kaldırımın,
Kutlu bir şölen ancak, haneme yürüyüşün.

Ruhum ruhunu tanır, Kalûbela'dan beri,
Yerleşiksin içimde, kim demiş ki sen elsin?
Bana ebediyet kat, ölümsüzlük dilberi,
Hâşâ yoktur menendin, ırkım kadar güzelsin.

Kuş tüyünden yumuşak, dokunduğum tenindir
Cânım! Her dokunuşun, iliğimden can alsın.
Bakmaya doymadığım, öptüğüm bedenindir,
Kutsal ayinimizden kasığımda iz kalsın.

Daim diri kalacak, adın hep ereğimde
Çünkü taşa işlendi, silinmez bin yıl daha.
Nasıl yer etti bilsen, ölümsüz belleğimde,
Sigaranı içerken bıraktığın kahkaha...

Dudağımdan aşkımı, dudağına verirken,
Gülüşünden bir kıvrım, ömre azık değil mi?
Senin için yazdığım her mısrada erirken,
Umarsız kaçıyorsan, bana yazık değil mi?

Bitirelim bu düşü, acı gitsin tininden,
Yitsin burukluğumuz, kalmasın canda sanrı.
Bir sevişme devşirdik, dostluğun kefeninden,
Bu sevda dubaradır, affetsin Koca Tanrı!