Lebbeyk

o gül yeter bize
açmasada açtı derim ben
gönlümüzün gözünü

herkese bir güneş doğar
her akşama bir ay yatar
kimisi bölünmüştür dünya ile güneş arasında
kimisi tutulmuştur gönülle akıl savaşında
herkese bir söz bırakır
dikenine aldırmadan
varırım o güle


öyle kaldın ki
gitmek yakışmadı sana
yahu ne diyorlar bilmiyorlar
seni sevmeye niyet ettim şiirimi
kalınca aysız akşamda
varınca kara bulutların sabahına
seninle cihad ettim ben
ateşin yakışına

kan kustum kan
içmiyorken şarabını
şimdi bir kadeh bıraktın
bir yudumundan sonra
tek aradığım onu uzatacak dost

bu yüzünü anneme öğrettin ki
ayaklarına varayım
bu yüzünü babama öğrettin ki
umuda varayım

hendeğimi kazmayayı öğret ki
kevserinden olayım

uzadığı yok
ne sakalımın ne bıyığımın
kafesimde çırpınan kuşum hakkı için
çağır beni

lebbeyk
lebbeyk
lebbeyk